Otwierającemu umysł

Niektórzy określają to pokusą… Ktoś mówił kiedyś mi „nie wolno nam”. Lecz Ty poruszasz i rozumem mym, i duszą. Czy zrezygnować z tego dzisiaj mam?

Opisać Cię próbuję metaforą,

Porównać Cię do czegoś, co już znam.

Obrazy w głowie zmieniam nocną porą:

Zwierzęta, ptaki, kwiaty krążą tam.

I wciąż to nie jest to, tak wszystko słabe,

By móc przedstawić ten mój dziwny stan,

Kiedy w rozmowach z Tobą czuję, jakby

Mój rozum przeszedł kilka nowych bram.

I nagle jest, olśniewa błyskawicą!

Podmuchem jesteś zimy, chłodu pan –

Surowy, srogi, lodem drapiesz lica, Lecz dajesz tlen i życie mimo ran.