Puzzle przedpielgrzymkowe

Przeżyłam ostatnio jedno z najlepszych doświadczeń w moim życiu -- pielgrzymkę z Rzeszowa na Jasną Górę z grupą św. Józefa Sebastiana Pelczara. Widzę w tym tak niesamowite działanie Opatrzności i doświadczyłam tylu łask, że nie mogę się tym nie dzielić. Samej historii pielgrzymki jednak towarzyszy pre-historia.

Skąd się zrodził pomysł...

Wyjazd do Częstochowy na Forum Młodych pod koniec lipca był w planach oczywistych. Choćby i z przyzwyczajenia. Spotkanie w Nasutowie w połowie sierpnia wpisało się w kalendarz później, ale jeszcze przed wakacjami. Powstało więc pytanie: co robić przez dwa tygodnie przerwy? Do domu się nie opłaca ani materialnie, ani psychicznie (nie lubię przekraczania granicy). Przyjaciel z roku powiedział o ewentualności bycia katechetką na rekolekcjach -- czekałam więc na jakieś szczegóły, które się nie pojawiały... Wewnętrznie miałam jednak już postanowienie: na pewno zostanę w Polsce na ten czas. Zaczęłam pytać ludzi, co można by robić -- może, jakaś praca by się znalazła? Kiedy ktoś (nie pamiętam kto, ale dzięki Ci, człowieku!) rzucił hasło "pielgrzymka", to chyba byłam sceptyczna. Tzn. dawno myślałam o pójściu do Częstochowy, ale było wiele "ale". Za długo, strasznie, zimno, drogo, rzymskokatolicko, ciężko, samotnie, w niewygodnym czasie, nie mam wielkiej miłości do Maryi Częstochowskiej... W co się ubrać, w jakich butach pójść?.. No i jeszcze publiczne ubikacje sprawiają kłopoty...

Idea więc po głowie chodziła, ale krętymi ścieżkami. Weszłam na stronę pielgrzymki lubelskiej, przeraziłam się ilością grup, ale też zastanowiłam się, z która mogłabym pójść. Pogadałam ze znajomym kapucynem -- też zachęcił do pójścia. Jadąc 1 lipca na Białoruś, jeszcze jednak nie byłam przekonana do tego sposobu spędzenia dwóch tygodni. Zostawiłam tę sprawę na później -- zapisy, na szczęście, i tak są krótko przed pielgrzymką.

Sprzątanie moich "ale"

Buty. Kiedym jeszcze nie miała planu, Bóg mnie już przygotowywał. Wieczorem przed wyjazdem na Białoruś weszłam do Biedronki i zobaczyłam skórzane buty w śmiesznej cenie 40 zł -- druga para, którą założyłam, była idealna. W moim przypadku to wcale nie jest oczywiste -- mam spore problemy ze znalezieniem dopasowanych butów. Nie musiałam też być w tym sklepie, mogłam ominąć stanowisko z butami etc. Krótko mówiąc, dostałam od Boga buty -- jak się okazało, właśnie na tę pielgrzymkę. Po niej one się wykończyły, i wcale nie mam im tego za złe: naprawdę wspaniale posłużyły, były bardzo wygodne i oszczędziły moje nóżki.

WC. Trudności z korzystaniem z publicznych ubikacji były dla mnie kłopotem od wielu lat. Na tyle dużym, iż w tym roku ofiarowałam grekokatolicką pielgrzymkę w intencji uzdrowienia z tej dolegliwości -- i już w trakcie tamtej drogi widziałam, że zostałam wysłuchana. Nie jest jeszcze idealnie, ale o wiele-wiele lepiej,

Siły na drogę. Przed wyjazdem do Polski zdążyłam jeszcze przejść jednodniową, ale 40-kilometrową pielgrzymkę z Iwacewicz do Żyrowic. Nie sprawiło mi to dużych trudności -- zobaczyłam, że potrafię iść sporo.

Towarzystwo i wsparcie. W Częstochowie spotkałam poznanego rok temu księdza z Rzeszowa. Nie miałam, zdaje się, aż tak dobrej opinii o nim po poprzednim spotkaniu, ale tegoroczne okoliczności sprawiły, że bardzo mu się ucieszyłam. Polubiłam go. Kiedy więc w trakcie rozmowy jakoś wyszło, że myślę o pielgrzymce i że mogę pójść z nim z Rzeszowa, to -- wg określenia tegoż księdza -- emocje sprawiły, iż poważnie nad tym się zastanowiłam. Zarzuciłam go pytaniami, a jednocześnie patrzyłam, czy nie dostanę od Boga jakiegoś "nie". Nie znalazłam poważnych obiekcji.

Czas. Termin tej właśnie pielgrzymki okazał się najbardziej trafionym: miałam czas na spokojny przyjazd z Forum do Rzeszowa, upranie rzeczy, odpoczynek i wyruszenie. Po pielgrzymce zaś zdążałam dojechać na spotkanie w Nasutowie.

Kasa. We wszystkich kwestiach materialnych mogę z czystym sumieniem powiedzieć: "Pan jest Pasterzem moim, niczego mi nie braknie". Dzięki Bogu oraz braciom i siostrom miałam jedzenie, picie, skarpety, opłatę za uczestnictwo, świetne noclegi... Zresztą, w dniu przed wyruszeniem w pielgrzymkę teksty Mszy świętej zapewniły mnie nad wyraz: z głodu nie umrzesz. Pan naprawdę daje w obfitości!
Jam zmarzluchem! Od zimna byłam zabezpieczona przez Księdza dodatkowym śpiworem, ale tak mi się i nie przydał. Mam nadzieję, że nie jestem jedyną przyczyną tych upałów, ale zdecydowanie mi one były na rękę :)
Matka Boża Częstochowska. Fakt, że przyjechałam do Rzeszowa z Częstochowy, żeby iść do Częstochowy, bardzo mnie śmieszy, ale jest też darem. Dzięki temu wiedziałam, GDZIE idę. To nie był po prostu spacer -- znałam cel.

Życie ciekawsze od marzeń

Kiedy przyjechałam do Rzeszowa i zatrzymałam się w rodzinnym domu Księdza na te dwa dni, co pozostawały do pielgrzymki, początkowo nie mogłam przestać się śmiać. Chyba wyglądałam na nienormalną, ale nie rozumiałam, jakim cudem w końcu rzeczywiście jestem w tym miejscu i wybieram się na Jasną Górę. Lublin -- jak najbardziej, chyba kogoś ze znajomych bym spotkała; Warszawa -- też był pomysł, znajomy zastanawiał się nad pójściem stamtąd. Ale Rzeszów i właściwie słabo znany ksiądz jako towarzysz? Okazało się jednak, że to było błogosławieństwo...
I piękna piosenka
Pomimo bycia wolontariuszem ŚDM, jakoś nie słuchałam oficjalnego hymnu wydarzenia, aż Ksiądz mi go nie puścił ze stwierdzeniem, że jest to piękna piosenka. Nie mogłam się nie zgodzić...